ZIOŁOWY OGRÓDEK
Opiekunowie i członkowie Samorządu Uczniowskiego klas IV-VI założyli wraz z nadejściem długo oczekiwanej wiosny ogródek ziołowy. Na parapetach stołówki szkolnej pojawiły się doniczki z pachnącymi, świeżymi ziołami takimi jak: bazylia, majeranek, oregano, tymianek, kozłek lekarski, melisa i szczypiorek. Świeże zioła są nie tylko dekoracją naszej stołówki, ale z pewnością zagoszczą na talerzach uczniów oraz będą znakomitym dodatkiem do kanapek serwowanych przez Panie kucharki.
Majeranek
W Europie, majeranek był tradycyjnym symbolem miłości. Używany przez Rzymian jako afrodyzjak, oraz był używany do rzucania zaklęć miłosnych. W średniowieczu był noszony na weselach jako znak szczęścia w postaci wieńca zwanego “górska radość”. Majeranek jest kuzynem oregano, pochodzący z regionów Morza Śródziemnego i jest teraz powszechnie stosowaną przyprawą w wielu częściach Europy. Zazwyczaj używany jest w kuchni europejskiej i jest dodawany do sosów rybnych, małży, owoców morza, sosów na bazie masła, sałatek, sosów na bazie pomidorów, octu, sosów grzybowych i do bakłażana.
Bazylia (Ocimum basilicum)
Słowo „bazylia” pochodzi od greckiego słowa basileus, oznaczającego “króla”, znana też jest jako ziele św. Józefa. Zioło to pochodzi z Indii, jest często używane w kuchni włoskiej, odgrywa ważną rolę w kuchni azjatyckiej. Zależnie od gatunku i odmiany, liście bazylii mogą mieć smak anyżu oraz silny, ostry, często słodki zapach. Istnieje wiele odmian bazylii, ale ta o dużych, soczystych liściach jest zdecydowanie najbardziej popularna. Ma orzeźwiający, goździkowy i anyżowy zapach. Bazylia ma działanie łagodzące, wzmacniające układ pokarmowy, pobudza też apetyt, przyśpiesza procesy trawienne, ma działanie rozkurczowe i wiatropędne, zapobiega też wzdęciom.
Cząber
Cząber był jedną z najsilniejszych przypraw dostępnych dla Europejczyków, dopóki eksploracja świata i handel nie przyniosły im tropikalnych przypraw takich jak czarny pieprz. Wykorzystywany był do poprawienia smaku jedzenia przez ponad 2000 lat. Cząber jest ziołem o tak wyraźnym i pikantnym smaku, że od czasów Sasów nazwa ta oznacza nie tylko zioło samo w sobie, ale jest także synonimem smacznej i aromatycznej żywności. Wyrazista pikanteria cząbru dodaje przyjemny smaczny element do stosunkowo łagodnych potraw, bez przytłaczania ich. Klasyczne mieszanki, czy też tradycyjny bukiet przypraw do zapiekanek, często będą zawierały cząber. Stanowi on także doskonałe uzupełnienie dań z jajek, czy to posiekany drobno i dodany do jajecznicy lub omletu, czy też użyty do dekoracji razem z pietruszką.
Estragon, Artemisia Dracunculus
Nazwa “estragon” pochodzi od francuskiego słowa esdragon, znaczącego tyle co mały smok. Korzenie przypominające smoka potrafią udusić roślinkę, jeśli nie są często rozdzielane.
W legendach i mądrościach ziołolecznictwa, każda roślina z takim systemem korzeniowym posiada właściwości pomagające leczyć ukąszenie węża. Estragon nie jest tu wyjątkiem. Rzymski uczony Pliniusz twierdził, że aby zredukować zmęczenie średniowiecznych pielgrzymów, należało włożyć gałązki estragonu do butów przed rozpoczęciem dalekiej, pieszej wyprawy. Wśród kucharzy, zioło to jest powszechnie używane z octem i rybami. Estragon ma także nieco tajemniczą właściwość, mianowicie podczas żucia jego liści, odczuwalne jest drętwienie języka. Estragon dopełnia smak ryb oraz skorupiaków. Pasuje do kurczaka, indyka, dziczyzny, cielęciny oraz do większości potraw z jajek. Posiekane liście (lub namoczony susz) są atrakcyjne i smaczne jako dodatek do majonezu, w sosie z masła oraz francuskich dressingach.
Oregano (lebiodka pospolita)
Gatunek z rodziny mięty. Pochodzi z zachodniej i południowo-zachodniej Eurazji i z regionu Morza Śródziemnego. Popularne oregano sprzedawane w sklepach (Origanum vulgare) może mieć łagodny smak i większe, mniej gęste liście. Oregano jest ważnym ziołem w kuchni. Do przyprawiania smaku, używa się liści, które mogą mieć lepszy smak w suszonej postaci niż świeżej. Oregano zazwyczaj stosujemy do sosów, pizzy, przyprawiania mięs, sałatek. W północnych Włoszech zioło to stosowane jest od wieków i najczęściej używane jest z pieczonymi, smażonymi lub grillowanymi warzywami, mięsem i rybami. W przeciwieństwie do większości włoskich ziół, oregano łączy dobrze z ostrymi potrawami, które są popularne w południowych Włoszech. Natomiast mniej stosowane jest w północnej części kraju, gdzie preferowany jest majeranek. Oregano jest składnikiem ziół prowansalskich.
Szczypiorek
Szczypiorek jest bardzo popularną przyprawą ozdobną – dekoracyjną w kuchni francuskiej i chińskiej. Nazwa “szczypiorek” pochodzi od łacińskiego słowa “cepa”, co oznacza cebulę. Jasno zielone łodygi szczypiorku są dobre jako dodatek do zimnych sałatek, gulaszów i zup lub można posypać dla dekoracji gotowe zupy, sosy i inne posiłki np jajecznice, kanapki, zapiekanki. Szczypiorek wykorzystuje się w celu obniżenia ciśnienia krwi i na trawienie. Pobudza również apetyt i posiadać pewne właściwości antyseptyczne.
Tymianek
Nazwa tymianku pochodzi od greckiego słowa thymon znaczącego ‘do odkażania “, choć podobne słowa oznaczają odwagę i poświęcenie, które według tradycji również przypisywano tej roślinie. Nieprawdą jest, że łatwiej byłoby sporządzić listę potraw, w których tymianek nie występuje – w Europie Zachodniej i w kuchni Bliskiego Wschodu trafia on do znacznej większości tradycyjnych potraw. Dzieje się tak dlatego, że tymianek nadaje głębi smaku wszelakim zupom, gulaszom i zapiekankom oraz niemal każdej potrawie zawierającej mięso. Wraz z majerankiem, pietruszką i liściem laurowym tworzą bukiet garni (ozdobny).
Kozłek lekarski
Kozłek lekarski (waleriana) to najczęściej stosowane zioło na sen i uspokojenie. Jednak kozłek lekarki znalazł zastosowanie także jako środek m.in. na dolegliwości żołądkowe, gdyż ma działanie rozkurczowe. Kozłek lekarki był stosowany w medycynie ludowej także jako środek na dolegliwości układu pokarmowego i moczowego. Słynny polski zielarz Syreniusz podkreślał wyjątkowe właściwości waleriany, pisząc, że “Wątrobę, śledzioną, przechody moczu, nerki, pęcherz zamulony i zatkany otwiera. Piasek i kamień moczem wywodzi”. Poza tym waleriana ma działanie rozkurczowe, dlatego można ją stosować, by złagodzić stany skurczowe żołądka.
Smacznego!
Źródło: www.przyprawy.pl, www.poradnikzdrowie.pl
